Liane Collot d’Herbois werd geboren in Cornwall. Haar jeugd heeft zij voornamelijk doorgebracht bij haar grootmoeder in Camelford, een wild gebied, waar ze als klein kind al veel lange wandelingen maakte in haar eentje.
Op haar achtste jaar is ze ernstig ziek geweest en klinisch dood bevonden, maar ze kwam terug als een ander kind. Hierna kon ze de mensen zien zoals ze werkelijk waren.
Op haar twintigste jaar kwam ze in contact met een antroposofische priester en ging ze de voordrachten van Rudolf Steiner lezen. Hierin trof haar de liefde voor de aarde en het inzicht in de aardeontwikkeling en tevens de mogelijkheid om hier praktisch mee te werken.
Na het behalen van het diploma van de kunstacademie in Birmingham, startte ze een project om de temperamenten, zoals Rudolf Steiner deze beschreven beschreven heeft, aan te tonen. Verschillende scholen, waaronder die van Maria Montessori, toonden belangstelling. Ook ondersteunde ze artsen bij het stellen van diagnoses.
In deze periode ontmoette ze in Gareloch de arts Ita Wegman, die nauw met Rudolf Steiner samenwerkte. Dit deed haar besluiten om in de heilpedagogie te gaan werken.
Als medewerkster van het heilpedagogisch instituut 'Sunfield' werkte ze veel samen met schilders, dichters en musici. Liane schilderde therapeutisch met de leerlingen.
Na zeven jaar overlegde ze met Ita Wegman of ze door moest gaan met dit werk of dat ze zelf weer zou gaan schilderen. Omdat Ita Wegman de genezende kracht beleefde die van Liane's werk uitging, raadde zij haar aan om te gaan schilderen en naar Ascona te komen.
Tot aan Ita Wegman's dood in 1943 bleef zij bij haar, de laatste jaren in Parijs. Daar woonden ook heilpedagogische kinderen in huis waar ze mee schilderde. Haar eigen schilderijen maakte ze met door haarzelf vervaardigde pastelkrijt op basis van plantenverf. Hiernaast ontwikkelde zij het door haar veel gebruikte 'sluieren' met verschillende technieken.
Enkele jaren na de oorlog kwam Liane naar Nederland, waar ze samen ging werken met Francine van Davelaar, een kunstenares. Samen reisden ze, werkend en lesgevend, door Europa en Amerika.
In 1961 werd door een groep kunstenaars de stichting 'magenta' opgericht. Zij waren op zoek naar vernieuwing in de schilderkunst, geïnspireerd door de antroposofie.
Zij werkten jarenlang onder leiding van Liane en de groep kreeg een internationale bekendheid.
In deze tijd kwamen de boeken Colour 1 en 2 tot stand.
In de zeventiger jaren vroeg de arts Walburgh Schmidt haar om haar therapeutische ervaringen door te geven. De cursussen die zij daarna gaf aan artsen en therapeuten zijn gebundeld in het boek 'Light, Darkness en Colour in painting therapy'.
In de hele wereld ontwikkelt zich deze schildertherapie verder, zoals in Den Haag de opleiding tot schildertherapeut ’Emerald’.
Liane Collot d’Herbois heeft tot aan haar dood gewerkt. Over de hele wereld is haar werk verspreid.Veel onderwerpen van haar werken hebben christelijke thema's en thema's uit de mysteriën.
Belangrijk zijn ook haar fresco's in verschillende instellingen en kerkgebouwen van de Christengemeenschap.
Er gaat een genezende werking van haar schilderijen uit. Veel mensen ondervinden hieraan steun tijdens hun ziekte. Met haar sluiertechniek creëerde zij vanuit het kleurenperspectief een atmosferische ruimte. Hierdoor wordt de verbondenheid met de geestelijke wereld zichtbaar.
Zelf heeft ze hierover gezegd: 'Het gaat in wezen om de wisselwerking tussen de wereld van het licht en de wereld van de duisternis. We kunnen iets met onze zintuigen waarnemen doordat er licht op schijnt. Als de waarneming vervolgens onderduikt in ons geheugen, verdwijnt zij in het duister. In de wereld van het licht werken de waarheid, het inzicht, de voorstelling... De wetmatigheden en processen in de duisternis zijn daar in zekere zin tegengesteld aan. In de duisternis werken liefde, hoop, wil...'
In 2013 is het boek Werk und Leben von Liane Collot d’Herbois uitgekomen, waarin niet alleen een uitgebreide biografie, maar ook honderden afbeeldingen van haar werk in te vinden zijn.
